W Polsce coraz prężniej rozwija się, niedoceniany do tej pory, tzw. trzeci sektor, czyli sektor ekonomii/ gospodarki społecznej. Jest to doskonałe miejsce dla osób, które z różnych powodów wypadły z rynku pracy i chciałyby na niego powrócić. Zatem czym jest ta ekonomia społeczna?
Pojęcie ekonomii społecznej wiąże się z przedsiębiorczością społeczną czy gospodarką społeczną i jest ono bardzo szerokie. Jednak w dużym uproszczeniu mowa jest o takim przedsiębiorstwie, które w swoim założeniu ma spełniać dwa równorzędne cele – ekonomiczny i społeczny. Pod pojęciem celu ekonomicznego rozumie się zysk, czyli to, po co się pracuje. Jednak w parze z zyskiem musi iść cel społeczny, zatem spełnianie pewnych społecznych oczekiwań – np. demokratyczne zarządzanie czy oddolny, obywatelski charakter inicjatywy.
No dobrze, skoro wiemy już mniej więcej o co chodzi, to czas przyjrzeć się możliwościom, jakie daje praca w przedsiębiorstwie społecznym. Przede wszystkim należy wskazać, iż przedsiębiorstwo społeczne może mieć różne formy prawne, a zalicza się do nich m.in. spółdzielnie socjalne, organizacje pozarządowe prowadzące działalność gospodarczą (fundacje i stowarzyszenia), zakłady aktywizacji zawodowej czy centra integracji społecznej. Na potrzeby niniejszego artykułu przyjrzyjmy się zakładaniu i prowadzeniu spółdzielni socjalnej, gdyż daje ona możliwość powrotu na rynek pracy osobom, które są na nim z różnego powodu defaworyzowane. Ustawa o spółdzielniach socjalnych wskazuje wyraźnie kto może utworzyć omawiany podmiot, a są to m.in. osoby niepełnosprawne oraz bezrobotni. Spółdzielnię socjalną 
może założyć co najmniej 5 osób, a maksymalnie należeć do niej może 50 osób. Przedmiotem działalności spółdzielni jest wykonywana praca przez jej członków, która ma służyć integracji społecznej i zawodowej jej członków. Pamiętajmy, że pomimo tego, że w skład spółdzielni wchodzą osoby z różnymi dysfunkcjami, spółdzielnia jest przedsiębiorstwem, zatem istnieje dla zysku.
Najczęstszym rodzajem działalności spółdzielni są usługi z zakresu sprzątania, utrzymania zieleni, opieki nad osobami starszymi, dziećmi, a także prace artystyczne, czyli rękodzielnictwo. Nie brakuje także spółdzielni zajmujących się krawiectwem, organizowaniem imprez, a także pokazami np. tańca z ogniem. W Warszawie znajduje się spółdzielnia socjalna, która prowadzi hostel „Emma”, a w Krakowie świetnie prosperuje 5-gwiazdkowy pensjonat „U Pana Cogito”,
który prowadzą osoby z zaburzeniami psychicznymi. Są to przykłady przedsiębiorstw, które doskonale odnalazły się na rynku pracy i funkcjonują jako równoprawne przedsiębiorstwa.
Zatem, jeśli osoba bez pracy nie widzi dla siebie perspektywy zatrudnienia, może przyjrzeć się szybko rozwijającej się dziedzinie ekonomii społecznej, i wziąć sprawy w swoje ręce! Urzędy pracy udzielają informacji na temat założenia spółdzielni socjalnej oraz podpowiedzą, gdzie można uzyskać dofinansowanie tego przedsięwzięcia. A więc do dzieła!